حواله یوان چین

اسم­‌های خانوادگی چینی­‌ها در بعدازظهر مادرسالاری بوجود آمد. در آن فرصت طوایف و قبایل حول مبنا مادر ها صورت می­‌گرفت حواله یوآن و برای تمایز خانواده­‌ها، از اسم خانوادگی برای نامیدن هر خانواده به کارگیری می‌کردند. منشاء گزینش اسم‌­های خانوادگی به قرار پایین میباشد: 1ـ در دولت ها مامان سالار، اسم مامان تحت عنوان اسم خانوادگی تعیین می­‌شد. 2ـ در روزگار باستان، اسم حیواناتی که عموم آن را پرستش می‌­کردند به ­تیتر اسم خانوادگی استعمال می­‌شد. مانند اسب، گاو، گوسفند، اژدها و غیره. 3ـ اسم‌­های خانوادگی، بر­محور نظام فئودالی و ارباب و رعیتی گزینش می­‌شد. مانند: «جائو»، «وو»، «سونگ»، «چینگ» و غیره. 4ـ اسم‌­های خانوادگی، مبنی بر کار نیاکان گزینش می­‌شد. مانند«سی­ما» که کار حفظ از اسب بود و «سی­تو» که مسئول اداره­‌ی سربازی و زمین بود و بعداز مدتی به ­تیتر اسم ­خانوادگی نسل‌های آینده برگزیده می­‌شد. 5ـ سمت یا این که کنیه نیاکان تحت عنوان اسم خانوادگی تعیین می شد. 6ـ اسم­‌های خانوادگی، مبتنی بر محل سکونت یا این که مناظر طبیعی برگزیده می‌­شدند. 7ـ پیشه یا این که فن تحت عنوان اسم ­خانوادگی پذیرفته می­‌شد. برای مثال، هر که فن­‌ی وی تشکیل داد ظروف سفالی بود اسم‌ ­خانوادگی «تائو» را گزینش می­‌کرد. 8ـ اسم نیاکان افسانه­‌ای به­ تیتر اسم ­خانوادگی برگزیده می‌­شد. از قبیل «خوانگ­دی» که اسم نیای چینی­‌ها­ی «شوان یوان» بوده که در طول­‌های آن گاه «شوان یوان» تحت عنوان اسم خانوادگی برگزیده شد. به صورت ­کلی، اسم‌­های خانوادگی چینی­‌ها، دارنده یک، یا این که دو و گاهی هم تعداد بیشتری کاراکتر درست شده میباشد. تاکنون، داده های عددی دقیقی بر پایه ی این­که درتاریخ چین یک سری اسم خانوادگی بوده میباشد نیست. در چین امروز، حدود 3500 اسم ­خانوادگی وجود دارااست که از این در بین، حدود صد گزینه از آن­ها بیشتر آیتم به کار گیری قرار می­‌گیرند؛ بیشترین اسم­‌های خانوادگی آیتم به کار گیری عبارتند از: «لی»، «وانگ» و «جانگ». تعیین اسامی عموم چین نیز دارنده سنت و خصوصیت­‌های خاصی میباشد. در چین آغاز اسم­ خانوادگی و آنگاه اسم می‌­آید. اسامی اعضای یک خانواده مبنی بر ارشدیت انتخاب میشود و در اسامی هم ردیفان خویشاوند، اکثر زمان ها یک کاراکتر یکسان وجود دارااست. در چین باستان(←تاریخ زمان باستان چین)، اسم­‌گذاری­‌ها بسیار بغرنج­‌خیس از زمان کنونی بوده و شخصیت­‌های فرهنگی و مقامات، افزون بر اسم و اسم­ خانوادگی، یک اسم مستعار و کنیه نیز داشته‌اند؛ مانند ادیب و شعر سرا دارای اسم و رسم سلسله‌­ی سونگ ­«سو­شی» که اسم­ خانوادگی‌­اش «سو» و اسم وی «شی» و اسم مستعارش «زی جَن» و لقبش «دونگ پُو» بود. شعر سرا دارای شهرت سلسله­‌ی تانگ «لی­بَی» زیرا در زمانه کودکی در روستای «چینگ لیان­» در استان «سی چوان» معاش می­‌کرده، کنیه «چینگ لیان جو­شی» (به معنای راهب بودائی غیر شیخ چینگ لیان) را برای خویش تعیین نموده است. بیشتر اسم­‌های چینی دارنده معانی مشخصی میباشد و بیان کنده منظور­‌ها و آرزوی چینی‌­هاست. بعضی از اسم­‌ها مشمول‌­ی فرصت و جای میلاد و یا این که پدیده‌­های طبیعی میباشند. مانند «جینگ» (در معنای شهر پکن)، «چِن» (به معنای سپیده دم)، «دونگ» (فصل زمستان)، «شوه» (برف) و غیره. برخی از اسم‌ها دارنده مفاهیم فضیلت ها اخلاقی می‌باشند، مانند «جونگ» (وفاداری)، «ای» (عدل و داد)، «لی» (نزاکت) و «شین» ( اعتقاد و باور). بعضا از اسم‌­ها بیان‌کننده مفاهیمی همانند تندستی، قدمت وقتگیر و روشن بختی می باشند. مانند «جیان» (سالم جسمی)، «شُو» (قدمت زمانبر)، «سونگ» (کاج در معنای قدمت زمانبر) و«فو» (خوشبختی). اسامی مردان هم با زنان متعدد میباشد. اسامی مردان معمولا دارنده معانی توان و شجاعت میباشد، مانند «خو» (ببر)، «لُونگ» (اژدها)، «شیونگ» (عظمت)، «او» (بزرگی)، «گانگ» (صلابت)، «چیانگ» ( اقتدار) و غیره. اکثر زمان ها اسم‌­های زنان شامل‌­ی معانی‌­ای هم­زیرا لطافت و زیبایی میباشد، مثل «فِنگ» (سیمرغ)، «خوا» (گل)، «یو» (یشم)، «تسَی» (رنگارنگ)، «جوان» (مطبوع)، «جینگ» (آهسته) و غیره[۱]. امروزه، تعیین اسم برای عموم چین دیگر مانند قدیم با وسواس یاور وجود ندارد. اکثر اسم‌­ها از یک نام خرد و یک نام گران قدر تشکیل‌شده‌اند؛ هم­اینگونه، اسم­‌ها همچون قبل بر پایه ی ارشدیت تهیه نمی­‌شوند. به هر درحال حاضر، بخش اعظمی از چینی­‌ها امیدوارند بتوانند برای نوزادان یک اسم قشنگ، با معنی و در عین ­حالا، متعدد تعیین نمایند.

اسم­‌های خانوادگی چینی­‌ها در بعدازظهر مادرسالاری بوجود آمد. در آن فرصت طوایف و قبایل حول مبنا مادر ها صورت می­‌گرفت حواله یوآن و برای تمایز خانواده­‌ها، از اسم خانوادگی برای نامیدن هر خانواده به کارگیری می‌کردند. منشاء گزینش اسم‌­های خانوادگی به قرار پایین میباشد: 1ـ در دولت ها مامان سالار، اسم مامان تحت عنوان اسم خانوادگی تعیین می­‌شد. 2ـ در روزگار باستان، اسم حیواناتی که عموم آن را پرستش می‌­کردند به ­تیتر اسم خانوادگی استعمال می­‌شد. مانند اسب، گاو، گوسفند، اژدها و غیره. 3ـ اسم‌­های خانوادگی، بر­محور نظام فئودالی و ارباب و رعیتی گزینش می­‌شد. مانند: «جائو»، «وو»، «سونگ»، «چینگ» و غیره. 4ـ اسم‌­های خانوادگی، مبنی بر کار نیاکان گزینش می­‌شد. مانند«سی­ما» که کار حفظ از اسب بود و «سی­تو» که مسئول اداره­‌ی سربازی و زمین بود و بعداز مدتی به ­تیتر اسم ­خانوادگی نسل‌های آینده برگزیده می­‌شد. 5ـ سمت یا این که کنیه نیاکان تحت عنوان اسم خانوادگی تعیین می شد. 6ـ اسم­‌های خانوادگی، مبتنی بر محل سکونت یا این که مناظر طبیعی برگزیده می‌­شدند. 7ـ پیشه یا این که فن تحت عنوان اسم ­خانوادگی پذیرفته می­‌شد. برای مثال، هر که فن­‌ی وی تشکیل داد ظروف سفالی بود اسم‌ ­خانوادگی «تائو» را گزینش می­‌کرد. 8ـ اسم نیاکان افسانه­‌ای به­ تیتر اسم ­خانوادگی برگزیده می‌­شد. از قبیل «خوانگ­دی» که اسم نیای چینی­‌ها­ی «شوان یوان» بوده که در طول­‌های آن گاه «شوان یوان» تحت عنوان اسم خانوادگی برگزیده شد. به صورت ­کلی، اسم‌­های خانوادگی چینی­‌ها، دارنده یک، یا این که دو و گاهی هم تعداد بیشتری کاراکتر درست شده میباشد. تاکنون، داده های عددی دقیقی بر پایه ی این­که درتاریخ چین یک سری اسم خانوادگی بوده میباشد نیست. در چین امروز، حدود 3500 اسم ­خانوادگی وجود دارااست که از این در بین، حدود صد گزینه از آن­ها بیشتر آیتم به کار گیری قرار می­‌گیرند؛ بیشترین اسم­‌های خانوادگی آیتم به کار گیری عبارتند از: «لی»، «وانگ» و «جانگ». تعیین اسامی عموم چین نیز دارنده سنت و خصوصیت­‌های خاصی میباشد. در چین آغاز اسم­ خانوادگی و آنگاه اسم می‌­آید. اسامی اعضای یک خانواده مبنی بر ارشدیت انتخاب میشود و در اسامی هم ردیفان خویشاوند، اکثر زمان ها یک کاراکتر یکسان وجود دارااست. در چین باستان(←تاریخ زمان باستان چین)، اسم­‌گذاری­‌ها بسیار بغرنج­‌خیس از زمان کنونی بوده و شخصیت­‌های فرهنگی و مقامات، افزون بر اسم و اسم­ خانوادگی، یک اسم مستعار و کنیه نیز داشته‌اند؛ مانند ادیب و شعر سرا دارای اسم و رسم سلسله‌­ی سونگ ­«سو­شی» که اسم­ خانوادگی‌­اش «سو» و اسم وی «شی» و اسم مستعارش «زی جَن» و لقبش «دونگ پُو» بود. شعر سرا دارای شهرت سلسله­‌ی تانگ «لی­بَی» زیرا در زمانه کودکی در روستای «چینگ لیان­» در استان «سی چوان» معاش می­‌کرده، کنیه «چینگ لیان جو­شی» (به معنای راهب بودائی غیر شیخ چینگ لیان) را برای خویش تعیین نموده است. بیشتر اسم­‌های چینی دارنده معانی مشخصی میباشد و بیان کنده منظور­‌ها و آرزوی چینی‌­هاست. بعضی از اسم­‌ها مشمول‌­ی فرصت و جای میلاد و یا این که پدیده‌­های طبیعی میباشند. مانند «جینگ» (در معنای شهر پکن)، «چِن» (به معنای سپیده دم)، «دونگ» (فصل زمستان)، «شوه» (برف) و غیره. برخی از اسم‌ها دارنده مفاهیم فضیلت ها اخلاقی می‌باشند، مانند «جونگ» (وفاداری)، «ای» (عدل و داد)، «لی» (نزاکت) و «شین» ( اعتقاد و باور). بعضا از اسم‌­ها بیان‌کننده مفاهیمی همانند تندستی، قدمت وقتگیر و روشن بختی می باشند. مانند «جیان» (سالم جسمی)، «شُو» (قدمت زمانبر)، «سونگ» (کاج در معنای قدمت زمانبر) و«فو» (خوشبختی). اسامی مردان هم با زنان متعدد میباشد. اسامی مردان معمولا دارنده معانی توان و شجاعت میباشد، مانند «خو» (ببر)، «لُونگ» (اژدها)، «شیونگ» (عظمت)، «او» (بزرگی)، «گانگ» (صلابت)، «چیانگ» ( اقتدار) و غیره. اکثر زمان ها اسم‌­های زنان شامل‌­ی معانی‌­ای هم­زیرا لطافت و زیبایی میباشد، مثل «فِنگ» (سیمرغ)، «خوا» (گل)، «یو» (یشم)، «تسَی» (رنگارنگ)، «جوان» (مطبوع)، «جینگ» (آهسته) و غیره[۱]. امروزه، تعیین اسم برای عموم چین دیگر مانند قدیم با وسواس یاور وجود ندارد. اکثر اسم‌­ها از یک نام خرد و یک نام گران قدر تشکیل‌شده‌اند؛ هم­اینگونه، اسم­‌ها همچون قبل بر پایه ی ارشدیت تهیه نمی­‌شوند. به هر درحال حاضر، بخش اعظمی از چینی­‌ها امیدوارند بتوانند برای نوزادان یک اسم قشنگ، با معنی و در عین ­حالا، متعدد تعیین نمایند.